متن آهنگ زمستون آخر از شهرام شب پره

یادم میاد یادم میاد شب سرد زمستون ما با هم میرفتیم تو خلوت خیابون
تو نم نمای بارون ما با چشمای گریون زیره لب میگفتیم لعنت به این زمستون
یادم میاد یادم میاد یک روزو روزگاری واسه هم مینوشتیم رو درختها یادگاری
همه درختها رو بریدن همه شاخه هاشو چیدن با جدایی بین ما نفسی راحت کشیدن
یک شبی سردو سیاه بود آسمون بدون ماه بود روزگار با عشقه ما یه رفیق نیمه راه بود
رفتی دنیا بی وفا شد زندگی دشمن ما شد قصه تلخه عشق ما قصه عشق عاشقها شد
یادم میاد یادم میاد بیداری های شبونه واسه هم مینوشتیم نامه های عاشقونه
دلامون خونه درد زندگی تاریکو سرد ای وای وای بر ما اون روزها دیگه بر نمیگرده نه دیگه بر نمیگرده

عجب شبی بود شب آخر شبی که رفتی سفر شبی که یادم نمیره صد دفه مردم تا سحر
یادم میاد شب آخرو بسته بودم پشت درو بهت میگفتم که نرو فراموش کن این سفرو
یادم میاد یادم میاد شب سرد زمستون ما باهم میرفتیم تو خلوته خیابون
تو نمنم های بارون ما با چشم های گریون زیر لب میگفتیم لعنت به این زمستون