متن آهنگ مسافر از معین

تا کی جفا کشم ز تو ای بیوفا برو بگذاشتم به مدعیان این مدعا برو
دشمن نکرد آنچه تو کردی به دوستی بیگانه هم نکرد برو ای آشنا برو
امیده صلح نیست دگر نیست نیست منشین منشین برو برو برو ای بیوفا برو

هر یار اهله نیرنگ هر دوست اهله حیله با پشت خورده خنجر موندم تو این قبیله

راتو برو مسافر برگشتنت عذاب من تشنه لب تکیدم آب این طرف گل ابه
از دورا چه زیبا است امواجه ابی عشق اما دریغ و افسوس چون میرسی سرابه
هر یار اهل نیرنگ هر دوست اهل حیله با پشت خورده خنجر موندم تو این قبیله
نشنیدم من از تو یک حرف از صداقت افسانه های دل را بردم بسویه ظلمت
زهر است در دل جان ریزی چو باده در کام گویند نوشو در دل صدها هزار دشنام

راه تو برو مسافر برگشتنت عذابه من تشنه لب تکیدم آب این طرف گل ابه
از دورها چه زیباست امواج ابی عشق اما دریغو افسوس چون میرسی سراب
هر یار اهل نیرنگ هر دوست اهل حیله با پشت خورده خنجر موندم تو این قبیله
جاده دروغ نمیگه فریاده از رهایی است برایه پایه خسته پیغام اشنای است
کناره خطه جاده هر سایه بون یه طاقه یه سر پناهه امنه تصویری از اتاقه

دلو دینو عقلو هوشم همه رو به اب دادی ز کدام باده ساقی به من خراب دادی
دله عالمی ز جا شد چون نقاب بر گشودی 2 جهان به هم بر امد چون به زلف تاب دادی
همه کس نسیب دارد ز نشاط و شادی اما به من غریبه مسکین غمه بی حساب دادی

روم به جایه دگر دل دهم به یاره دگر هوای یار دگر دارم دیاره دگر
به دیگری دهم این دل که خار کرده توست چرا که عاشقه نو دارد اعتبار دگر
خبر دهید به صیاد ما که ما رفتیم به فکر صید دگر بشد و شکار دگر

جانا به غریبستان تا چند ز چه میمانی بازا از ان غربت تا چند پریشانی
100 نامه فرستادم 100 راه نشان دادم یا نامه نمیخوانی یا راه نمیدانی
بازآ که در آن محبس قدر تو نداند کس با سنگ دلان منشین تو گوهره این کانی

اگر خواهم غمه دل با تو گويم جا نميابم اگر جايي شود پيدا تو را تنها نميابم
اگر جايي كنم پيدا و هم تنها تو را يابم ز شادي دستو پا گم ميكنم خود را نميابم

از شعله عشق هر چه افروخته نیست با او سر سوزنی دلم دوخته نیست
گر سوخته دل نعی ز ما دور که ما اتش به دلی زنیم کوه سوخته نیست

راه تو برو مسافر برگشتنت عذابه من تشنه لب تکیدم آب این طرف گل ابه
از دورها چه زیباست امواج ابی عشق اما دریغو افسوس چون میرسی سراب
هر یار اهل نیرنگ هر دوست اهل حیله با پشت خورده خنجر موندم تو این قبیله
نشنیده ام من از تو یک حرف از صداقت افسانه های دل را بردم به سوی ظلمت
زهر است در دله جان ریزی چو باده در کام گویند نوش و در دل صدها هزار دشنام