متن آهنگ صبر 2 از جاستینا

خانومی کنو صب کن بازم
میدونم هرنری رسید مرد شد واست
می دونم مجبور می کنی خودتو
مبادا این بیمعرفتا مجبور باشن
می دونم می شوری می سابی می پزی
این همه صبرت به یه سایه میارزید
میگن سایه ی یه مردرو سرته
نمی دونن چقد آفتاب لای بیکسی
هه
بغل این همه سفره چیدنت
روتو این وری کن یذره خوب ببینمت
چرا تو نشدی مثله این هر جا
یکم مردی باپول خورد می خره
آ نمی تونستی مگه
تو بلد نیستی مگه
کاش یذره م تو رو می شنیدنت
کاش بگی من یه زنم همه ریختین سرش

این قلبه سرد همن همیشه برف روشه
یدل که پاکو ساده س و کلی حرف توشه
همینه ثروته من منی که تویه قلبم
یه جنگل خزون پراز درخته زرد پوشه
خستم از این همه حرف
از این همه ضعف
چقد بالا سر بینم یه سقف
تقصیره تو نیست
اگه چشمام می شه تیره و خیس چون
دنیای آرزوهام تو چشمای هیز تو نیست

زنه دیگه
ضعیفه
پیر دختره از زن کمترم مگه
مثل یه مرد می مونه
خواب زن چپه

هه
چه خبر
چه خبر از صدایه در نیومدت
چه خبر از پشته به من گرم تو
هنوز اندازه ی کافی مرد نبودنم
اون از بچگی هات که با رگ گردن بابا هم اتاقی شد
این هم از زن بودنت که هرروز می خوردو نمیفهمید ازکجا می خورد
هه
میون این همه چشم
که بیراه چرخید تو رو پوشندن همش
چقد دست دست می زنه بهت
چقد دیگه هیچ چی نمونده ازت
چقد همیشه حق باتو نی
چقد چشم گفتی فقط از سروا کنی
دله تو توو گرمایهه خونه سرما دادی
چقد ساختیو چقد هی تنها شدی

این قلبه سرد من همیشه برف روشه
یه دل که پاکو ساده س و کلی حرف توشه
همینه ثروته من منی که تویه قلبم
یه جنگله خزون پر ازدرخت زرد پوشه
خستم از این همه حرف
از این همه ضعف
چقد بالا سر بینم یه سقف
تقصیره تو نیست
اگه چشمام میشه تیره و خیس چون
دنیایه آرزوهام تو چشمای هیزه تو نیست

مگه چن روزه کلش
بلند شو یکم موهات شونه کنش
یه آبی به سروروت بزن
انقد غریبگی نکن توو خونه خودت
اصلن بلن بلن بخند بدونه اجازه ی هیشکی توو شهر بچرخ
چون خانومی صداتو نبر
هرحرف داری توو جمع بزن و
لا اقل خودت هوای خودتو داشته باش
از کمد درار اون کفشتو که پاشنه داشت
برو جلو آینه بخودت برس
اون دختر سره حال قدیمو راش بنداز
فک نکن به هیچی اصن
یه مدت سر به هیشکی نزن
یصبر ازت مونده فقط
نذاری اونم بگیرن ازت

این قلبه سرهد من همیشه برف روشه
یه دله که پاکو ساده س و کلی حرف توشه
همینه ثروته من منی که تویه قلبم
یه جنگل خزون پر ازدرخت زرد پوشه
خستم از این همه حرف
از این همه ضعف
چقد بالا سر بینم یه سقف
تقصیر تو نیست
اگه چشمام میشه تیره و خیس چون
دنیای آرزوهام تو چشمای هیز تو نیست