متن آهنگ رفیق با تشدید از صادق

کنار تخت یه قاب عکس کهنه ازقدیم حصار شب بیرونه این اتاق لعنتی
دوش به دوش أ بچگی پشت به پشت تو خستگی تلخ و شیرین اشکو آه قد کشیدیم تا به ماه
شدیم پر از غرورو تازه بود این نیمه راه میخواستی آبروتو تا نباشی گیر و دار
تو مغزت خسته من پرم شکسته اه غبارِ این شهر رو هر دومون نشستش
پس پیچیدن دور ما کشیدن پشت پا ما غرق قله ها أ بین شعله ها
می دوییدیم سمت نور و میجوئیدیم هر چی بود و تا که دیدیم پشتمونو بینمون یه دره دور و
تو اونی که با دل می جنگید و من اونی که با دل می خندید و
ماه یه چی که سفید تا تش نیست و باز دوتایی رفیق با تشدیدو خاص

تن برهنه دم صبح می خزم به سمت مبل سیگار که ته کشیده باس بگیرم بسته نو
منگ خواب گیجِ گیج تحفه جات زیرِ میز پشتمن هرطرف مشکلا برطرف
خلاصه که همه چی روبه راهه شکر همون که آرزوت بود بالاخره شد
دوس داری بشنوی تو أ دهنِ من چیزاییرو که واسه من همیشه ان
اهل این شهر به من نه میخورن نه خوردن حرف من بود که این جاخالیارو پر کرد
کوچیکای دیروز که لاتای امروزن لاشیای نجیب که آروم و دلسوزن
داداشی من می گم مهم نی هرچی شه تو گفتی چی دیدم من گفتم چی میشه
من دادم بهت کلید تو گفتی قفل می خوام من گفتم باختی نیست تو گفتی بردی باز