متن آهنگ سرکوب از علیرضا قربانی

در این سرای بی كسی كسی به در نمیزند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند
یكی ز شب گرفتگان چراغ بر نمیكند
كسی به كوچه سار شب در سحر نمیزند
نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ كه از چنین شبی سپیده سر نمیزند
دل خراب من دگر خراب تر نمیشود
كه خنجر غمت از این خراب تر نمیزند

گذر گهی است پر ستم كه اندرو به غیر غم
یكی صلای آشنا به رهگذر نمی زند
چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته ات
برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند
نه سایه دارم و نه بر بیفکنندم و سزاست
اگر نه بر درخت تر کسی تبر نمی زند