متن آهنگ قصه گو از شهره

زیر گنبد کبود قصه گوی عاشقی زندونی بود
قصه هاش قصیده بود غصه هاش رسیده بود
خط خطی رو جزوه هاش پاپتی شاه و گداش
همه سردرگم و گیج همه پوچ و همه هیچ

زیر گنبد کبود قصه گوی عاشقی زندونی بود
تو تموم قصه هاش لا به لای غصه هاش
رنگ آفتابش پریدست پشت رستمش خمیده ست
کوچه هاش پس کوچه دارن اما هیچ ره گذری نیست
بس که دیواراش بلندن کسی چشمش به دری نیست

قصه گو قصه رو واداد همه رو تو قصه جا داد
روی چشماشو گرفت اما چشماش کور نمیشد
همه رو تو قصه جا داد اما قصه اش جور نمیشد
شهر قصه رو شلوغ کرد پر از راست و دروغ کرد

قصه گو قصه رو واداد همه رو تو قصه جا داد
تک سوار اسبشو بردن پهلوون حقشو خوردن
آرزوی مادرا رو جوونا به خاک سپردن
تک سوار پای پیاده پهلوون حقشو داده
دیو قصه اش مهربون پریاش ابر و کمون
نه اسارتی به راه نه اسیری ته چاه

زیر گنبد کبود قصه گوی عاشقی زندونی بود
روی چشماشو گرفت اما چشماش کور نمیشد
همه رو تو قصه جا داد اما قصه اش جور نمیشد
خنجراش برنده نیستن ببراشم درنده نیستن
باغچه ها بی باغبون کفترا بی آب و دون
عاشقا خونه به دوش در کمین می فروش
شهر قصه رو شلوغ کرد پر از راست و دروغ کرد
الغرض الغرض آخر کار توی زندون پای دار