دانلود آهنگ ویروس از عرفان و جیدال عرفان و جیدال

متن آهنگ ویروس از عرفان و جیدال

اون سی روزه هر ماه
بیرونه از خاک بی خونه
اون ویروسه حرفاش
می خونه همرات می خونه
نگو می پوسه تنها
بیجونه دستاش بی جونه
نگو دیروزش بر باد
بیهوده فرداش بیهوده

روحش کثافته پاره پاره
گل خارداره دلش صفته مار داره
همه ایرانمو گاییدن همی نه بار داره
پایدار یه فریاد که تا پایه دار بامه
هر کی بازی می کنه همونجور که کارت داره
ولی واسه ما همه چی ریسکه و سامواره
احساسه تاریکیه اونوره ماه بامه
صدام همه جا پخشه بم بگو ماهواره
رو صدام نمی تونن موج بندازن
مس سرطانم باید رو من موج بندازن
هه هه مگه منو از رو برج بندازن
تا از اوج بندازن
ضد جورج بن لادن
پایه حرفام موندم هرچی فحش بم دادن
برای فکرایه قفلشون مثل امدادم
از اون قفلایه قدیمن تا وا شن لمم دارن
اهنگامم مثل فیلمنامن همه تم دارن
مثه ویروسی پخش شدم تو گوش ملت
ادامه می دم از همونجا که گوگوش ول کرد
همهٔ سفهاتو شرح زندگیمو حفظ شن
تو خاطراتشون مثه دفتره چهلبرگ

اون سی روزه هر ماه
بیرونه از خاک بی خونه
اون ویروسه حرفاش
می خونه همرات می خونه
نگو می پوسه تنها
بیجونه دستاش بی جونه
نگو دیروزش بر باد
بیهوده فرداش بیهوده

قلم و برداشتم نوشتم دور از كینه
اگه خاكى باشى بهشتم رو زمی نه
دوباره شروع مى شه بازى با لفظ ها پس
مفهوم فرمانده است قافیه ها سربازن آه
پر كلمات مریضه تو سرم
مغز نمى خوابه تا همشو نریزه رو ورق
تنم آماده به جنگ بوده همی شه تو خطر بودم
آواره تو غرب فكر همی شه تو وطن
وضعیت بده گرگا تو كمی نن همه
اگه شل بگیرم سفت منو زمی نم زده
مامان گریه مى كنه ولى خشك دیده هاشو
بابا آزاده ولى پشت می له هاست آره
رفیقم پشت من پشت هم یه مشكل هست
نه نمی شه مانع رشد من ز عمق شهر
چون قلم باز یه تب داغ داره
این شعر ها پایداره تا پاى دار بامه
ساكن بهشتم زاده ى جهنم
ورسارو مى كشه قاتله قلمم
واضح من حرفم شاعر هر سبكم
راسخ من عظمم باسه ى هدفم

اون سی روزه هر ماه
بیرونه از خاک بی خونه
اون ویروسه حرفاش
می خونه همرات می خونه
نگو می پوسه تنها
بیجونه دستاش بی جونه
نگو دیروزش بر باد
بیهوده فرداش بیهوده

قول می دم نشی تنها
قول می دم که من نزنم درجا
قول می دم که باشم یاد فردا
قول می دم که باشم پای حرفام

براتون زبونم عذابه
برا شستن دروغاتون روونتر از آبه
روونتر آبه یعنی روونتر از ای بی سی
فکر کردن خزونمه عیبی نی
بعد از خزون زمستونو و بعد بهاره
تابستون کوتاه بود ولی خاطراتش موندگاره
تویه قهوه ی تلخه تاریخمون مونده فالش
هر چی داشتیمو کردیم با دستمون زودی چالش
دلم تنگ بود نگو کمبود نبود نگو بودم خارج
هرووز کبودتره پاا چش
نگو بده حالش
آزادتر از کبوتره بالش
امی د به ایرانه شب
زیره سرش جایه بالش
شعر یه نقاشى كه فكر قالبشه جالبه كه
تو افكارم بازم جولان مى دم مى گم
من پدیده ى دوران مى شم
همون دورانى كه تو رسیدى تازه بهش
مى گن جى دال كوش پسر روى بیتم من
جاى گوش مردم زدم توى می كم حرف
ساختمش نرفت چیزى توى جیبم یعنى
گاهى شهرت بدتر گوشه گیرم كرد
وقتى دوستام كردن روى دشمن و سفید
خدا در گوشم گفت جا تو محكم تو بگیر
گفت با من باش مى شه همه چى آروم
تو یه ستاره اى بده به این شبه سیاه نور
مى دم به شب سیاه نور